Zoals het mij is vergaan, vergaat het helaas velen. In mijn leven kwam een moment dat ik al mijn krachten had ingezet voor het gezin, werk enz. Het was op. Ik ging op zoek naar een plek waar ik ongestoord aandacht aan mezelf kon besteden.

Vanwege de rust en ontspanning die ik zocht heb ik voor yoga gekozen. De oosterse filosofie leek mij een interessante aanvulling. Ik leerde mijn leven vanuit een andere invalshoek te bezien. In de yogagroep hoefde ik niet te praten terwijl ik toch samen met andere deelnemers de les beleefde. Het was rond mijn dertigste dat ik mijn eerste yogales kreeg. Ik leerde geweldloos zijn, mezelf onbelemmerd met de buitenwereld te verbinden in plaats van andersom.

Gesterkt als ik werd door mijn ervaring besloot ik een opleiding te gaan volgen voor verdere verdieping. Daar maakte ik in het eerste jaar kennis met ayurveda, de oosterse natuurgeneeskunde. Yoga en ayurveda zijn een blijvend onderdeel van mijn ontwikkeling gebleven.

Vanuit de levenslessen van mijn ouders, geworteld in de westerse traditie en de lessen uit het Indiase/Nepalese spirituele traditie, geef ik vorm aan yoga en ayurveda.

Met veel plezier schrijf ik regelmatig thematische artikelen over yoga en ayurveda in o.a. Blogs, Yogakrant.

Nadat ik te maken had gekregen met het verlies van mijn ouders, mijn dochter en mijn man en mijn leven overschaduwd werd door emoties, ben ik een boek gaan schrijven over perioden van rouw en de gereedschappen die yoga en ayurveda mij aanreikten. Mijn ervaring met dit thema over vasthouden en loslaten deel ik in lezingen en groepsgesprekken.